Nabożeństwem Jutrzni Wielkiego Postu w Kościele prawosławnym rozpoczyna się Wielki Tydzień Męki Pańskiej. Podczas nabożeństw tego tygodnia wspomina się ostatnie dni ziemskiego życia Chrystusa, mękę, śmierć i zmartwychwstanie.
W Wielkim Tygodniu obowiązuje surowy post.
W Wielki Poniedziałek za wzór do naśladowania Cerkiew swym nabożeństwem wskazuje na postać starotestamentowego Patriarchy Józefa. Jest to wezwanie do wierności Bogu, ufności i nadziei, zarówno wówczas gdy Pan nas błogosławi jak i wtedy gdy nas doświadcza.
W Wielki Wtorek – wierni usłyszą przypowieść o dziesięciu pannach. Uczy ona czujności. Wzywa do nieustannej gotowości: dzień drugiego przyjścia Chrystusa może bowiem nastąpić w każdej chwili. Do raju wejdą wówczas tylko ci, których dusze płoną czystym światłem jak pochodnie pięciu mądrych panien.
Wielka Środa – to dzień wdzięczności dla niewiasty, która Św. Mirrą namaściła nogi Chrystusa, przygotowując Go do śmierci. Jednocześnie jednak jest to chwila wielkiego smutku: oto bowiem człowiek Judasz wyraził zamiar zdrady Zbawiciela.
Wielki Czwartek – wspomnienie nauki Zbawiciela o chrześcijańskiej skromności i pokorze. Widzimy Chrystusa obmywającego nogi Apostołom. Stwórca wszechświata przyklęka przed stworzeniem, które w Adamie odrzuciło go w raju, a w Judaszu odrzuca Go pod Golgotą. Smutek łagodzi wspomnienie Ostatniej Wieczerzy, na której Bóg ofiarowuje nam Swe Najświętsze Ciało i Drogocenną Krew w sakramencie Św. Eucharystii. Jest to jednak dzień smutku. Judasz opuszcza Wieczerzę by wydać Zbawiciela. W tym dniu jest celebrowana Liturgia Św. Bazylego Wielkiego oraz czytane jest 12 Ewangelii męki Zbawiciela.
W Wielki Piątek duchowo przeżywamy sąd nad Chrystusem oraz uczestniczymy w Jego cierpieniu i śmierci Krzyżowej. W sposób symboliczny w piątkowe popołudnie wierni zdejmują Go z Krzyża i niosą do grobu (wyniesienie płaszczanicy-całunu). W tym dniu nie jest sprawowana Św. Liturgia, ofiarę składa sam Chrystus.
Wielka Sobota – to dzień oczekiwania na zmartwychwstanie Chrystusa. Ciało Zbawiciela składa się w symbolicznym grobie. Wierni wspominają Jego zstąpienie do piekła w celu zwiastowania zbawienia zmarłym Praojcom. Celebrowana jest Św. Liturgia Św. Bazylego Wielkiego.