Podwyższenie Krzyża Pańskiego jest drugim świętem z cyklu dwunastu najważniejszych w roku liturgicznym Cerkwi prawosławnej i zarazem pierwszym poświęconym Chrystusowi. Jego historia wiąże się z odnalezieniem przez cesarzową Helenę, matkę cesarza Konstantyna Wielkiego, relikwii Krzyża, na którym został ukrzyżowany Chrystus. Miało to miejsce w Jerozolimie, gdzie wcześniej pod panowaniem Hadriana teren Golgoty i Grobu Pańskiego został zasypany i pokryty świątynią Wenus, a odkopanie i rozpoznanie prawdziwego Krzyża nastąpiło w 326 roku. Zarówno owo odkrycie, jak i późniejsze odzyskanie Krzyża z rąk Persów w 628 roku, upamiętnia liturgiczna tradycja święta obchodzonego 27 września. Jego przesłanie ukazuje Krzyż jako znak zwycięskiej Ofiary i narzędzie zbawienia, źródło łaski oraz wezwanie do chrześcijańskiej nadziei i osobistego współukrzyżowania ze Zbawicielem.

W naszej cerkwi, w wigilię święta, zgodnie z tradycją liturgiczną, pod koniec jutrzni Krzyż został uroczyście wyniesiony na środek świątyni, gdzie pozostanie aż do najbliższej soboty, czyli do zakończenia okresu poświątecznego. Wówczas podczas Liturgii zostanie on odniesiony z powrotem do ołtarza.

Zdjęcia: lektor Sergiusz Diadius.