Kolejna niedziela po Wielkiej Nocy Paschalnej koncentruje uwagę wiernych na uzdrowieniu paralityka przy sadzawce Betesda.   Chrystus, widząc bezradność i brak wsparcia ze strony innych, uzdrawia złożonego niemocą mężczyznę w dzień szabatu, co prowadzi do konfliktu z żydowskimi przywódcami religijnymi, dla których ważniejsze okazują się formalne przepisy niż ludzka potrzeba i Boże miłosierdzie. Po uzdrowieniu Syn Boży odnajduje go i wzywa  do przemiany życia oraz unikania grzechu, wskazując, że prawdziwe uzdrowienie obejmuje nie tylko ciało, lecz także duszę.

Pouczający wymiar tego wydarzenia polega na ukazaniu, że Boża łaska i pomoc docierają nawet do tych, którzy są najbardziej opuszczeni. Zbawiciel nie tylko leczy fizyczną chorobę, ale także zachęca do duchowej odnowy i odpowiedzialności za własne życie. Cud w Betesda przypomina, że każdy człowiek, niezależnie od sytuacji, może doświadczyć przemiany dzięki wierze i otwarciu się na działanie Boga. Jednocześnie fragment ten wyraźnie przestrzega przed zamknięciem na potrzeby bliźniego.

11 maja sprawowane były dwie poranne Święte Liturgie, po zakończeniu których, wzorem poprzednich niedzieli miała miejsce paschalna procesja wokół świątyni.

Zdjęcia: subdiakon Andrzej Golimont.