5 października przypada pamięć żyjącego w VIII wieku p.n.e. starotestamentowego proroka Jonasza. Był on hebrajskim profetą z miasta Gat-Chefer w Izraelu. Bóg powierzył mu misję głoszenia nawrócenia mieszkańcom Niniwy, stolicy Asyrii i wrogiego narodu dla Izraela. Zamiast udać się tam, Jonasz próbował uciec przed tym zadaniem, wsiadając na statek płynący w przeciwnym kierunku – do Tarszisz. Podczas podróży rozpętała się gwałtowna burza, której przyczyną okazał się być Jonasz. W końcu sam poprosił, by wyrzucono go za burtę, co uspokoiło morze. Następnie został połknięty przez wielką rybę, w której brzuchu spędził trzy dni i noce, modląc się i prosząc Boga o pomoc. Po tym czasie ryba wyrzuciła go na ląd, a Jonasz wypełnił swoje posłannictwo, nawołując mieszkańców Niniwy do pokuty. Dzięki jego proroczej misji ludzie Niniwy nawrócili się, a ich miasto zostało ocalone od zagłady. Ta historia ukazuje nie tylko siłę wewnętrznej walki proroka z powołaniem, ale też miłosierdzie Boga wobec wszystkich, którzy się nawracają. Jonasz to także nauczyciel szczerości w relacji z Bogiem i prawdziwej autentyczności w wierze – nawet jeśli towarzyszy temu bunt czy niezrozumienie. Jego życie i historia pokazują, że otwarta rozmowa ze Stwórcą o trudnościach i uczuciach jest ważna, a Bóg nigdy nie odrzuca tych, którzy szczerze się do Niego zwracają. Ponadto Jonasz przypomina, że Boże miłosierdzie i wezwanie do nawrócenia są uniwersalne, skierowane nie tylko do Izraela, ale także do innych narodów. Ta postawa miłości i otwartości wobec bliźnich jest dla nas wzorem.

W pierwszą niedzielę października sprawowano w naszej cerkwi dwie Święte Liturgie.

Należy dodać, że w mijającym tygodniu zakończyły się prace nad wykonywaniem polichromii w bocznym prezbiterium świątyni.

Zdjęcia: Oleksandr Rudyi.