08.10.2023 r.
W XVIII niedzielę po święcie Świętej Trójcy w naszej cerkwi odbyły się dwie Liturgie Eucharystyczne: poranna w ołtarzu św. Pantelejmona, druga z kolei odprawiona została w głównym ołtarzu.
Tego dnia przypadła ponadto pamięć św. Sergiusza z Radoneża – wielkiego mnicha i ascety żyjącego w odległym XIV w.
Znany on jest w całym świecie prawosławnym, a w szczególności na gruncie słowiańskim. Już jako niemowlę okazywał zamiłowanie do życia mniszego. Tradycja mówi nawet o tym, że kiedy był niemowlęciem w każdą środę i piątek odmawiał pokarmu z piersi matki aż do zachodu słońca tego dnia.
Jako młody chłopiec, miał poważne problemy z zapamiętywaniem przekazywanej w szkole nauki. Tak było do czasu, kiedy spotkał anioła w odzieniu mnicha, który wręczył mu prosforę, z zaleceniem aby spożywał on ją każdego dnia przed nauką, co diametralnie rozwiązało jego problemy. Wielce prawdopodobnym jest fakt, iż to właśnie ten epizod stał się źródłem i naszej pobożnej tradycji – spożywania każdego dnia na czczo prosfory, która niejako stanowi pierwszy posiłek dnia, oraz wtedy, kiedy nie możemy przyjść do świątyni i przystąpić do kielicha Pańskiego.
Warto dodać, że św. Sergiusz jest założycielem słynnej Ławry Troicko-Siergijewskiej, w której do dnia dzisiejszego spoczywają jego – słynące cudami – relikwie.
Św. Sergiusz jest m.in. autorem wielu pouczeń, których adresatami nie są jedynie mnisi. Dotyczą one również tych, którzy żyją poza monasterskimi murami. Jedno z nich, brzmi niezwykle wymownie:
Umiłowani, chrońcie w sercach strach Boży, proszę Was, błagam nie bądźcie wobec siebie dwulicowi. Do waszej skromności dołączcie gościnność, post i modlitwę. Spożywajcie posiłki w należnych granicach, sławy i pochwał unikajcie. Pamiętajcie o śmierci i Drugim przyjściu Pana.
